خواهر مجید توکلی را حتما به خاطر دارید. قهرمان پوشالی به اصطلاح جنبش دانشجویی سبزها. دانشجوی کشتیرانی دانشگاه امیرکبیر که پس ازچهار ترم پیاپی مشروطی از دانشگاه اخراج شد. مجید توکلی 16 آذر سال گذشته بود که بعد از آنکه نتوانست با سخنرانی ساختار شکنانه و
اهانت آمیز خود بر تعداد تجمع کنندگان حامی میر حسین موسوی بیفزاید، با
مشاهده حضور پررنگ دانشجویان حامی انقلاب اسلامی احساس خطر کرد و با آرایش
و لباس زنانه آماده فرار از دانشگاه شد.

مجید که همانند زنان محجبه، مانتو به تن کرده و مقنعه و چادر به سر
داشت و حتی یک کیف زنانه را نیز برای محکم کاری به دوش انداخته بود، در
رسیدن به هدف خود ناکام ماند و توسط مامورین امنیتی دستگیر شد.

خواهر مجید توکلی هم اکنون در زندان است.

فرزاد کمانگر را هم حتما می شناسید. تروریستی که عضو پژاک بود و در چند عملیات بمب گذاری تروریستی شرکت داشت. بگذریم که بعد از اعمال مجازات وی داماد لرستان و عروس آذربایجان و شیخک ساده لوح از وی حمایت کردند و گفتند که نباید اعدا می شده، اما نکته ای که میخواهم به آن اشاره کنم، چیز دیگری است.

خواهر مجید توکلی در یادداشتی که از زندان اوین برای یک سایت ضد انقلاب فرستاده، به نکات جالبی اشاره کرده است، از وقت درس خواندن و والیال بازی کردن و کتابخانه رفتن!! در اوین که بگذریم، این قهرمان پوشالی حملاتی مجدد به نظام جمهوری اسلامی داشته و مدعی شده که اعدام شیوه ی استبداد است و گفته که فرزاد نه یک تروریست بلکه یک معلم ساده بود!

کلی هم آسمان را به ریسمان وصل کرده که قوه قضاییه دروغ گفته و بی شرمانه حکم اضافی برایش صادر کرده است.

قصدم اصلا پرداختن و جواب به مسائل مطرح شده توسط توکلی نیست. زیر نامه 21 اردیبهشت توکی تاکید شده زندان اوین. نامه مشابهی هم مهدیه گلرو نوشته برای شیرین علم هولی، یکی دیگر از همین تروریست ها و اوهم تاکید دارد که از زندان اوین نامه را فرستاده است.

حال سئوال اینجاست که قهرمانان پوشالی که مدعی تجاوز و سخت گیری و ... در زندان ها هستند، چگونه دم خروس این نامه ها را پنهان می کنند؟ یا این نامه ها را کس دیگری نوشته که آن وقت تکلیف معلوم است، یا ار این نوشته اند، چه زندان خوبی است که هم این ها جرات نوشتن این مطالب را دارند هم می توانند به بیرون منتقل کنند!

بعضی وقت ها آدم بیشتر احساس می کند که آزادی در ایران واقعا نزدیک به مطلق است.